Białystok. Dom mieszkalny przy ul. Złotej 7 w rejestrze zabytków

Dom mieszkalny przy ul. Złotej w Białymstoku 7 trafił do rejestru zabytków. Budynek powstał w 1932 roku i znajduje się w dzielnicy Bojary. To jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów drewnianej architektury w stolicy Podlasia.

Budynek przy ul. Złotej 7 znajduje się w dzielnicy Bojary, w północno – wschodniej pierzei ulicy. Cechuje go oryginalna bryła, typowa dla tradycyjnego budownictwa Bojar. Urozmaicają ją metalowe kraty balkonowe zdobione secesyjnym ornamentem. Do powyższych wartości artystycznych należy dodać dekoracyjne odeskowanie elewacji z charakterystyczną dla dzielnicy Bojary „jodełką” umieszczaną w partii podokiennej elewacji frontowej, ozdobny szalunek szczytów oraz kanelowane pilastry z oprofilowaną głowicą ujmujące naroża budynku. Dekoracyjne deskowanie uzupełniają płycinowe okiennice z okuciami oraz dwuskrzydłowe drzwi frontowe z nadświetlem umieszczone w półkolistej niszy, stanowiące najbardziej wyrazisty akcent elewacji frontowej. Wystrojowi zewnętrznemu budynku odpowiadają dobrze zachowane elementy wyposażenia wnętrza, które mają również dekoracyjny charakter, m. in. tralkowa balustrada oraz płycinowe drzwi z przeszkleniami i mosiężnymi klamkami.

„Dom przy ul. Złotej 7 stanowi dzieło minionej epoki jako przykład drewnianego budownictwa mieszkalnego – okazałej willi miejskiej, wzniesionej w okresie międzywojennym. Zachowana oryginalna, proporcjonalna bryła i dekoracyjnie szalowane elewacje posiadają charakterystyczne cechy drewnianej architektury Bojar. Ponadto stanowią integralny element  historycznej, drewnianej zabudowy tej białostockiej dzielnicy” – mówi prof. Małgorzata Dajnowicz, podlaska konserwator zabytków.

Oprócz wartości artystycznych dom mieszkalny przy ul. Złotej 7 w Białymstoku posiada wartości naukowe oraz walory urbanistyczne i krajobrazowe. Zachowana bryła wskazuje na przedwojenne rozplanowanie tej części miasta, które po II wojnie światowej uległo znacznym przekształceniom. Sama ulica Złota została wytyczona w 1927 roku jako łącznik między ulicami Sienkiewicza a Sobieskiego w celu ułatwienia komunikacji. Jej przebieg nie zmienił się do dzisiaj.