Czy pszczoły zapadają w sen zimowy?

Okres zimowy u pszczół nazywany jest zimowlą. Zawiera się między ostatnim jesiennym a pierwszym wiosennym oblotem. W okresie zimowania pszczoły opuszczają ul tylko dla lotów oczyszczających w wyjątkowo pogodne i ciepłe dni.

Pszczoły są owadami, których ciała muszą być utrzymywane w temperaturze powyżej 8°C. Kiedy temperatura jest niższa, ich ciała drętwieją, a pszczoły umierają. Pojedyncze owady nie przetrwałyby zimy, jednak dzięki zwartej grupie tzw. kłąb zimowy utrzymują wysoką temperaturę. Zazwyczaj kłąb zajmuje kilka ramek w ulu, a jego otoczkę tworzy grupa pszczół, która ma na celu niedopuszczenie do zbytniego wychłodzenia wnętrza. W środku jest najcieplej i tam znajduje się królowa.

W kłębie co jakiś czas następuje wymiana owadów.

Te, które znajdowały się w pobliżu zewnętrznych części kłębu, wchodzą do wnętrza, aby się ogrzać, a ich miejsce zajmują ogrzane, które mogą jakiś czas tworzyć  zewnętrzną powłokę. Pszczoły machają skrzydełkami i w ten sposób wytwarzają energię cieplną.

Dobre przygotowanie do zimy gwarantuje, że rodzina przetrwa ją bez większego uszczerbku. Jednak i tak każdy pszczelarz może pod koniec zimy lub wiosną zauważyć martwe pszczoły wokół ula. Dopóki są to niewielkie ilości, nie ma się czym przejmować.
Zimowy osyp pszczół jest zjawiskiem naturalnym – giną wtedy najczęściej słabe lub stare osobniki. Co więcej, pszczoły same usuwają takie owady ze swojego gniazda. Nic w przyrodzie nie ginie. Martwe pszczoły są bardzo odżywczą przekąska dla wielu ptaków, szczególnie sikorek.

W trakcie zimy duże szkody w leśnej pasiece mogą wyrządzić gryzonie, dzięcioły i drapieżniki, np. kuna. Mogą one niepokoić zimujące pszczoły, niszczyć plastry i zatwory. Aby nie doszło do takiej sytuacji, warto sprawdzać stan techniczny uli, ich szczelność oraz stosować wkładki wylotowe.