Odkryj Podlaskie. Sanktuarium w Studzienicznej

Studzieniczna to Sanktuarium Maryjne z obrazem słynącym łaskami. Trzy rysy charakterystyczne tego miejsca to: obecność Matki Bożej, piękno przyrody i cisza pustelni sprzyjająca zadumie i refleksji. To specyficzne Sanktuarium mieści się na tzw. „wyspie” (dziś połączona groblą z lądem), na uboczu komunikacyjnych szlaków, prawie zewsząd otoczone wodą, z rosnącymi wokół wyspy białymi wodnymi liliami.

Początki kultu maryjnego związane są z historią klasztoru kamedułów na Wigrach

Klasztor od 1715 r. był właścicielem tych ziem. Według relacji z XIX w. powstanie Sanktuarium Maryjnego w Studzienicznej należy łączyć z osiedleniem się na wyspie pustelnika i obecnością obrazu Matki Bożej.

Prawdopodobnie to nabożeństwa do Matki Bożej i pobyt pustelnika zaczęły przyciągać wielu pielgrzymów. Zakonnik zbudował na wyspie chatkę, a mieszkańcy okolicznych osad, pełni podziwu dla jego ascetycznego trybu życia, odwiedzali go prosząc o modlitwę i rady w trudnych sprawach. Pustelnik budził nadzieję, podnosił na duchu i modlił się wspólnie ze swoimi rozmówcami.

Czcigodny Wincenty studzienicki

Chociaż około roku 1728 opuścił wyspę, to napływ pielgrzymów nie zmniejszył się. Miejsce uważane przez ludzi za święte, a obraz za cudowny, nadal przyciągało wiernych. W 1741 r. specjalnie powołana przez biskupa wileńskiego komisja wydała pozytywną opinię o wydarzeniach na wyspie. Przed rokiem 1770 osiadł tam na stałe drugi pustelnik Wincenty Morawski. Dzięki swojej bezgranicznej służbie i oddaniu zyskał uznanie przybywających pielgrzymów. Służył im również m.in. lecząc ich ziołami. W aktach parafii wspomina się go jako „czcigodnego Wincentego eremitę studzienickiego”. Sam siebie nazywał „bratem pustelnikiem”. W 1770 r. z ofiar składanych przez pielgrzymów, ów brat pustelnik zbudował na wyspie kaplicę z drewna, krytą słomą.

Dzięki pielgrzymce do Rzymu wyjednał u papieża Piusa VI w 1782 r. aż cztery odpusty (na dni: Zesłania Ducha Świętego, św. Anny, św. Jana Nepomucena i św. Tekli). Z Rzymu przyniósł ze sobą trzy obrazy wymienionych świętych. Dwa z nich- św. Jana Napomucena i św. Tekli – zachowały się do dziś i zostały umieszczone w kościele parafialnym, w bocznych ołtarzach.

Drewniana kapliczka na wyspie nie była w stanie zaspokoić duchowych potrzeb pielgrzymów przybywających ze wszystkich stron. W 1786r. powstał więc kościół. Czas jednak szybko go zniszczył i w 1847 r. miejscowa ludność wybudowała obecną świątynię parafialną.

W 1873 r. Studzieniczna stała się parafią

Kościół parafialny nosi tytuł Matki Bożej Szkaplerznej (szkaplerz związany jest z Górą Karmel, a ta swego czasu była górą pustelników). Pielgrzymi przybywali do Studzienicznej z różnych stron – z Mazowsza, z Litwy, z Białorusi, pojawiali się również Cyganie.

Miejsce to stało się też schronieniem dla prześladowanych unitów.

Na cmentarzu znajduje się symboliczny grób księdza, który za pomoc i posługę unitom został skazany na Syberię. Zwykle pielgrzymi dochodzili do kościoła parafialnego, skąd dalej posuwali się w kierunku wyspy na kolanach. Po dojściu tam obchodzili kaplicę na kolanach trzy razy. Biskup Straszyński, biskup sejneński określił liczbę pielgrzymów na „bardzo wielką”. Jeden z księży zanotował, że na odpust Zesłania Ducha Świętego przybyło 20 tysięcy pielgrzymów. Było tak wielu, że świeccy przyjmowali intencje mszalne, bowiem wszyscy księża byli zajęci spowiadaniem.
Obraz Matki Bożej Studzieniczańskiej (kopia Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej) słynący łaskami obecnie znajduje się w kaplicy murowanej. Kaplica ta została zbudowana w 1872 r. Dokonało się tu wiele uzdrowień duchowych i fizycznych. Wyrazem wdzięczności uzdrowionych były zawieszane przy obrazie wota. Wojny, powstania, a czasem włamania i kradzieże sprawiły, że wiele z cenniejszych pamiątek zostało zrabowanych.

Szczególnym momentem w historii Sanktuarium stał się dzień 17 września 1995 r. Wtedy to obraz Matki Bożej został ukoronowany koronami papieskimi.

„Byłem tu wiele razy, ale jako papież po raz pierwszy i chyba ostatni”

Innym dniem który zapisał się w historii tego miejsca jest 9 czerwca 1999 r. Wtedy przybył tu najdostojniejszy pielgrzym, Papież Jan Paweł II. Przypłynął statkiem i modlił się w kaplicy przy obrazie Matki Bożej.

Wydarzenie to upamiętnia pomnik papieża ustawiony na brzegu, na styku jeziora i wyspy. Ojciec Święty przedstawiony został z laską w prawej ręce, w lewej zaś dłoni trzyma różaniec. Na obelisku umieszczono też słowa wypowiedziane wówczas przez papieża „Byłem tu wiele razy, ale jako papież po raz pierwszy i chyba ostatni”.

Obok kaplicy znajduje się studzienka

Wyspę, na której znajduje się kaplica początkowo łączył z lądem drewniany mostek, później usypano groblę. Obok kaplicy znajduje się studzienka. Od niej wzięła nazwę miejscowość Studzieniczna, a także pobliskie Jezioro Studzieniczne. W powszechnym przekonaniu pielgrzymów woda z tej studni ma właściwości uzdrawiające, zwłaszcza w przypadku chorób oczu i skóry. Przy alejce prowadzącej z kościoła do kaplicy na wyspie rośnie stary dąb (500 lat) pamiętający obu pustelników. To żywy pomnik i świadek tamtych wydarzeń. Sanktuarium w Studzienicznej to cicha obecność Boga w przepięknym krajobrazie połączona z obecnością Matki w Studzieniczańskim obrazie.

Cisza pustelni sprzyja tu modlitwie, refleksji i pogłębieniu osobistych spotkań z Bogiem

„To miejsce ma coś w sobie wyjątkowego i polecam je wszystkim, bo warto tu być. Tu jest siła, tu jest moc. Matka Boska czyni cuda i zawsze czyniła. Uważam, że ludzie powinni się modlić, szczególnie w tak ciężkim czasie” – podkreśla Joanna.

„Tu czuje się coś wspaniałego, co trudno nawet opisać słowami” – mówi Marzena.

„Mamy bardzo miłe wspomnienia, ponieważ tutaj obchodziliśmy 25-lecie naszego małżeństwa. W kaplicy na wyspie odnowiliśmy przysięgę” – opowiada Zofia.

„Co roku przyjeżdżamy na Zielone Świątki, bo lubimy to miejsce. Pamiętam, że jako małe dziecko moi rodzicie mnie tu przywozili, a teraz ja przywożę swoje dzieci” – wspomina Agnieszka.