Obrona ulicy Łupaszki w Białymstoku. 24 maja głosowanie w Radzie Miejskiej
24 maja kolejna próba zmiany nazwy Łupaszki w Białymstoku. Zdecydują radni Białegostoku. Do Rady Miejskiej wpłynął bowiem obywatelski projekt uchwały aby zmienić nazwę ulicy na osiedlu Skorupy z imienia majora Szendzielarza Łupaszki na Podlaską. Podpisało się pod nim 1125 osób. Oficjalnie mieszkańcy nie chcą tej nazwy, bo jest zbyt długa. Nieoficjalnie postać patrona w środowiskach związanych z lewicą jest uznana za kontrowersyjną.
Imię majora ta ulica nosi od około trzech lat. Od początku wzbudziło to emocje. Tablice oblewano farbą, pojawiały się obraźliwe napisy.
PRZECZYTAJ TAKŻE:Białystok. Spór o ulicę Łupaszki
Ulica im. mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. “Łupaszko” zostaje-zdecydował NSA
Jednak po batalii sądowej imię majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” pozostało.
Teraz sprawa wróciła. I znowu wywołuje emocje i spory.
W obronie nazwy ulicy stanęli radni Prawa i Sprawiedliwości.
Jeżeli dojdzie to do skutku, to uważam, że będzie to dzień hańby białostockiego samorządu. Fasadowość tej sprawy jest aż nadto widoczna i sposób procedowania. Nie udało się poprzednio, więc teraz nagle pojawia się oddolna inicjatywa, a jednym z argumentów jest to, że obecna nazwa jest za długa, co nie jest prawdą, bo podobne normalnie funkcjonują w przestrzeni miejskiej – stwierdził w Polskim Radiu Białystok radny Paweł Myszkowski.
Podpisy w obronie nazwy ulicy zbiera Młodzież Wszechpolska:
W związku z ofensywą środowisk nieprzychylnych upamiętnianiu polskich bohaterów na następnej sesji Rady Miasta Białystok będzie obradowany projekt uchwały mający na celu usunięcie ulicy mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.
Rozpoczęliśmy petycję internetową, gdzie można wyrazić poparcie dla Bohatera Wyklętego i jego patronatu ulicy. Im nas więcej tym większa szansa na nagłośnienie sprawy i walkę o dobre imię Majora. Zygmunt Szendzielarz był wyjątkowym dowódcą dużego zgrupowania nazywanego Wileńską Brygadą Śmierci, która wzbudzała postrach wśród komunistycznych i niemieckich okupantów. Za swoją walkę komunistyczny aparat państwowy „nagrodził” go karą śmierci, a Wolna Polska doceniła licznymi odznaczeniami i pogrzebem z honorami.Zachęcamy do wsparcia inicjatywy – podpisania się i rozesłania petycji swoim znajomym, na swoich listach mailowych lub na posiadanych stronach internetowych. Zapraszamy do obserwowania fanpage Młodzież Wszechpolska Okręg Podlaski, aby poznać nasze dalsze działania w związku z powyższą sprawą – na petycji walka się nie kończy.
https://www.czastozmienic.pl/obronmy-ulice-lupaszki-podpisz
W zeszłym roku IPN i Podlaski Urząd Wojewódzki, aby sławić dobre imię majora i zaprzeczyć kłamstwom zorganizowali wystawę w Białymstoku.
Wystawa o Łupaszce w Białymstoku. Cel-odkłamać historię
SZKALOWANY BOHATER
Na Wileńszczyźnie od 1941 roku trwała okupacja niemiecka. Miała ona inny charakter niż w Polsce, bo powstały tam jednostki litewskie, które współpracowały z okupantem niemieckim. Część z tych jednostek odpowiedzialna była za zbrodnie na Żydach i Polakach. Napięcia w stosunkach polsko- litewskich nabrzmiewały. Jednak strona polska nigdy nie pozwoliła sobie na jakiekolwiek akcje odwetowe. Przelaniem czary goryczy była jednak noc z 19 na 20 czerwca 1944 r., kiedy to jedna z jednostek litewskich dokonała morderstwa w majątku Glinciszki na 39 Polakach. Zginęła czwórka dzieci, kobiety i osoby starsze. Otworzyło to oczy Armii Krajowej – tłumaczył wtedy historyk Łukasz Lubicz – Łapiński.
Część z członków AK, która szykowała się w lasach do walki z Sowietami o Wilno chciała pomścić swoich najbliższych. Major “Łupaszko” wydał wtedy rozkaz likwidacji żołnierzy litewskich odpowiedzialnych za tę zbrodnię. Jego rozkaz niestety nie został w pełni wykonany. Osoby odpowiedzialne za mord na Polakach ukryły się w miejscowości Dubinki. Podkomendni “Łupaszki” oprócz mężczyzna zabili tam też kobiety i dzieci. “Łupaszki” fizycznie tam nie było. Nigdy nie wydawał rozkazu mordu na ludności cywilnej. Dwóch jego podkomendnych, którzy dokonali tak naprawdę mordu, zostało odsuniętych od dalszych działań wojskowych.
Historyk w swojej przejmującej opowieści mówił też o akcjach we wsiach Wilniuki i Potoka.
W Wilukach nie zginął żaden cywil.
,, Jedyną zabitą osobą był współpracownik Urzędu Bezpieczeństwa, na którego podziemie wydało karę śmierci. Natomiast sama wieś, za popieranie komunistów, została spalona. Specjalnie zebrano w jednym miejscu wszystkich cywilów, by nikomu nic się nie stało “- tłumaczył historyk.
POTOKA I OFIARY
Żołnierze “Łupaszki” chcieli postąpić też w Potoce. 16 maja 1945 roku zastrzelony został Jan Bekisz (współpracownik Urzędu Bezpieczeństwa) i kilku innych mężczyzn. Za stawianie oporu i współpracę z okupantem sowieckim. 22 maja 1945 roku do wsi ponownie przybył patrol. Podobnie jak w Wilukach partyzanci na zebraniu wiejskim stwierdzili, że ta miejscowość wspiera komunistów i z tego powodu zostanie spalona. Nawiasem mówiąc wywiad AK oskarżał też ludność tej miejscowości o grabież majątku Hieronimowo. Przypomnijmy, że 1945 rok to grabież majątków i niszczenie dworów. Miejscowa ludność na tym korzystała – opowiadał Łukasz Lubicz – Łapiński.
Dodał, że niestety akcja nie przebiegła tak jak w Wilukach. – Okazało się, że w którymś z domów ukryła się osoba starsza i trójka dzieci. Osoby te zginęły w wyniku pożaru. To są wszystkie ofiary cywilne, za które “Łupaszko” odpowiada. Warto jednak wspomnieć, że w żadnym z tych przypadków “Łupaszki” fizycznie nie było na miejscu. W żadnym też z tych przypadków nie wydał on rozkazu mordowania ludności cywilnej. I w żadnym z tych przypadków cywile nie zostali rozstrzelani. Nie mordowano więc żadnych dzieci czy kobiet w ciąży, jak to jest często pisane – mówił Łukasz Lubicz – Łapiński.
Red. OKO
Fot. Podlaskie24.pl /PUW
