Gra plenerowa, wystawa piktogramowych map, warsztaty plastyczne, wokalne i kulinarne, festiwal plażowy “Rudnia Projekt”, koncerty pieśni i śpiewów obrzędowych – te i wiele innych atrakcji przygotowało Koło Gospodyń i Gospodarzy Wiejskich Sołectwa Bondary, które zaprosiło do siebie w gościnę 7 i 8 sierpnia.
300 RODZIN Z 8 RÓŻNYCH MIEJSCOWOŚCI
Pierwsze prace związane z budową Zalewu Siemianówka – jednej z głównych atrakcji turystycznych regionu – ruszyły ponad 40 lat temu. Sztuczny zbiornik wody miał być lekarstwem na jej braki, które to w latach 50-tych i 60-tych XX wieku odnotowano w dorzeczu górnej Narwi. Było to ogromne, jak na owe czasy, przedsięwzięcie, w wyniku którego przesiedlono łącznie ok. 300 rodzin z 8 różnych miejscowości. Swoje zabudowania opuścili mieszkańcy wsi: Rudnia, Garbary, Bołtryki, Budy, Stara Łuka a także kolonii wiejskich: Bachur, Tarnopola i Siemianówki.
Pamięć o tamtych ludziach i miejscach, których już nie ma, postanowiły ocalić panie z Koła Gospodyń i Dospodarzy Wiejskich Sołectwa Bondary. Tak powstał projekt RUDNIA-DZIEDZICTWO ZATOPIONYCH WSI, dzięki któremu w Bondarach oraz na terenach linii brzegowej Zbiornika Siemianówka w obrębie Gmin Michałowo i Narewka odbył się szereg wydarzeń aktywizujących lokalną społeczność, w tym wystawa map piktogramowych odtwarzających nieistniejące już wsie zatopione przez wody zbiornika.
Tam mieszkał Skiepko…
Wielbicieli lokalnych historii organizatorzy wydarzenia zaprosili na plenerową wystawę map piktogramowych „Zatopione wsie”, które powstały w wyniku wcześniejszej analizy dokumentów archiwalnych, wywiadów z mieszkańcami i pozyskanych materiałów edukacyjnych. Mapy w symboliczny sposób pokazują umiejscowienie domów i innych obiektów charakterystycznych dla poszczególnych wsi zatopionych w wyniku utworzenia zbiornika Siemianówka.
– Ta wystawa jest sprawą absolutnie kluczową. Pracowaliśmy nad nią bardzo długo i postaraliśmy się w rzetelnie podejść do tematu. Panowie Aleksander Kardasz i Łukasz Birycki zebrali materiał, który później został opracowany graficznie – podkreśla Maria Twarowska, koordynatorka projektu.
– Tam mieszkał Skiepko, później my a obok Wasilczyk – pokazywał na mapie pan Jerzy Stocki, który przeszedł na otwarcie wystawy map zatopionych wsi.
Nie ma domów, podwórek i śpiewu nad rzeką… Ocalić dziedzictwo zatopionych wsi
Rodziny z dziećmi na terenie plaży Rudnia mogły wziąć udział w festiwalu plażowym podczas którego powstała wyjątkowa makieta zatopionych wsi zbudowana z piasku, patyków, kamieni, trzciny i mchu oraz w grze plenerowej „Od wioski do wioski” o tematyce nawiązującej do stylu życia i twórczości dawnych mieszkańców tych terenów.
Fani rękodzieła ludowego wzięli udział w warsztatach tkactwa ze słomy, które poprowadziła Zoja Majstrowicz oraz filcowania wełny w wykonaniu Doroty Sulżyk. Gospodynie z koła natomiast, w Remizie OSP Bondary, poprowadziły warsztat „Tutejsze smaki i przysmaki”, gdzie można było dowiedzieć się czym jest na przykład podlaska „tołkanica”.
O muzyczny wymiar imprezy zadbał zespół Żemerwa, który poprowadził warsztat pieśni tradycyjnych, a tuż po nim, przez okoliczne wsie przeszedł barwny korowód, który rozśpiewał niemalże wszystkich mieszkańców.
– Pierwszy raz coś takiego jest w naszej wsi. Wnoszą radość, pieśni, zabawę, to takiej wiejskie święto. Jeszcze takiej tradycji u nas nie było, ale może będzie. Ludzie wychodzili przed dom i czekali na ten korowód – chwalili wydarzenie zadowoleni mieszkańcy
– Taka impreza może być częściej – wtórowali im kolejni.
Żemerwie gościnnie towarzyszyły zespoły Bierendiejka i Abra z Łotwy. Wykonawcy i animatorzy tradycyjnej muzyki i kultury białoruskiej zaprezentowali kunszt jedno i wielogłosowego posługiwania się tzw. “białym głosem” – techniką charakterystyczną dla zaśpiewu Podlasia i Polesia.
Całość imprezy zwieńczyła zabawa ludowa połączona z promocją regionalnych produktów.
Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu EtnoPolska 2020.
Red. Marta Śliwińska
Fot. Marta Śliwińska/Podlaskie24.pl
mat.organizatora
